مستندنگاری/ مسجد سیدعزیزالله

مستندنگاری/ مسجد سیدعزیزالله مراسم درگذشت غلامرضا رضوانی در مسجد سید عزیزالله تاریخ: ۹ دی ۱۴۰۳ مسجد سید عزیزُالله از مساجد تهران است که در زمان حکومت فتحعلی‌شاه قاجار (۱۱۷۶-۱۲۱۳ش) بنا گردید. در این مسجد به دلیل موقعیت جغرافیایی و همچنین رفت‌وآمد زیاد روحانیان، دانشجویان و بازاریان فعالیت‌های زیادی انجام گرفته است. آیت‌الله گرکانی امام جماعت مسجد سیدعزیزالله است. معمولا در این مسجد، حجت‌الاسلام و المسلمین محمد حسین محسنی گرکانی، فرزند آیت‌الله گرکانی که در غیاب پدر امامت مسجد را بر عهده دارد. مسجد سید عزیزالله به‌دلیل نزدیکی‌اش به کاخ گلستان و همین طور قرار داشتن کنار قطب اقتصادی بازار، از دیرباز در مرکز فعالیت‌های سیاسی مربوط به بازار قرار داشت؛ مسجدی که درواقع از گذشته‌هایی دور مرکز ارتباط روحانیون و بازاریان بود اما پس از روی کار آمدن اسدالله علم و اجرای طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی تنور مبارزاتی این مسجد داغ‌تر از پیش شد تا اینکه پس از سخنرانی امام رحمة الله علیه در خرداد ۱۳۴۲ش در مسجد سیدعزیزالله مراسم دعا و نیایش برگزار شد و در پی آن علمای وقت (خوانساری، بهبهانی و تنکابنی) در این مسجد تحصن کردند.این حرکت باعث شد مساجد دیگر نیز وارد عمل شوند و مبارزات مردمی افزایش یابد، از همین رو عمال رژیم پهلوی در خرداد 42 این مسجد را تعطیل کردند اما حتی تعطیلی این مسجد هم هرگز نتوانست وقفه‌ای در سیر سقوط رژیم طاغوت ایجاد کند. مسجد سید عزیزالله در بیشتر حوادث سیاسی پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ش تأثیرگذار بود؛ ازجمله در سال ۱۳۴۲ش علما در حمایت از امام خمینی در این مسجد تحصن کردند. محمدتقی فلسفی سخنران ثابت مسجد سید عزیزالله در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی بود. امام خمینی در سال ۱۳۶۳ش غلامرضا رضوانی را به امامت جماعت این مسجد منصوب کرد. پیش از آن سید احمد خوانساری در این مسجد اقامه جماعت می‌کرد. همچنین پس از درگذشت غلامرضا رضوانی، سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، احمد محسنی گرکانی را به امامت جماعت مسجد منصوب کرد. این مسجد به شماره ۴۱۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. تاریخچه و نام‌گذاری مسجد سید عزیزالله از بناهای تاریخی متعلق به دوره قاجار است که بنای نخستین آن به دوران سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار (۱۲۵۰–۱۲۱۲ق/۱۲۱۳–۱۱۷۶ش) برمی‌گردد. این مسجد توسط سید عزیزاالله از تاجران سرشناس بازار تهران بنا شد. نام مسجد از نام بانی آن (سید عزیزالله) گرفته‌شده است. و به نام‌های دیگری چون «مسجد آقاسید عزیزالله» و «مسجد حاج سید عزیزالله» نیز مشهور است. مسجد سید عزیزالله در بازار چهارسوق جنب بازار بزرگ تهران واقع است. از این‌رو در مرکز فعالیت‌های سیاسی مربوط به بازار قرار داشت. همچنین این مسجد با مسجد جامع، مسجد شاه و مسجد چهارسوق بزرگ همجوار است. و از دیرباز از کانون‌های حضور مردم تهران بوده است. مسجد سید عزیزالله با شماره ۴۱۵ در ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. امام جماعت، وعظ و تدریس در تاریخ مسجد سید عزیزالله، افرادی امامت جماعت آن را برعهده داشته‌اند که جعفر بن محمدعلی نوری اصل‌تهرانی از مجتهدان دوره ناصری قدیمی‌ترین آن‌ها است. در دوره‌های بعد به آقاجمال اصفهانی، آقانجفی اصفهانی، آقاجمال افجه‌ای و نیز یحیی سجادی از وکلای تام‌الاختیار سید ابوالحسن اصفهانی از مراجع تقلید شیعه اشاره شده است. پس از سید احمد خوانساری، غلامرضا رضوانی با حکم امام خمینی در ۷ اسفند ۱۳۶۳ش امامت جماعت مسجد منصوب شد. همچنین پس از درگذشت رضوانی، سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، احمد محسنی گرکانی را به امامت جماعت مسجد سید عزیزالله منصوب کرد. قدیمی‌ترین واعظ مسجد، سید جمال واعظ اصفهانی متعلق به قبل از سال ۱۳۲۰ش است. در دوره پهلوی دوم، عباسعلی اسلامی، حسین وحید خراسانی و حسین انصاریان نیز جزو واعظان این مسجد به شمار می‌رفتند. در سال ۱۳۴۷ش، احمد کافی مدتی در این مسجد به سخنرانی پرداخته است. محمدتقی فلسفی، از حدود سال ۱۳۳۵ش تا پیش از انقلاب اسلامی،(۱۳۵۰ش.) مهم‌ترین واعظ ثابت این مسجد به شمار می‌رود. احمد مجتهدی تهرانی (درگذشت ۱۳۳۷ق)، سید احمد خوانساری و غلامرضا رضوانی در این مسجد تدریس هم می‌کرده‌اند. نقش مسجد در انقلاب مسجد سید عزیزالله چه در دوران قاجار که محل برگزاری دسته‌جات عزاداری و تعزیه‌خوانی بود و چه در دوره پهلوی اول که با برگزاری جلسات درس، وعظ و تجمع از مکان‌های اصلی مخالفان حکومت به شمار می‌رفت. در ورود به دوران پهلوی دوم، مجالس وعظ مسجد، زمینه‌ساز محل جدیدی برای کانون اصلی مبارزاتی مردم پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش شد. در فروردین سال ۱۳۳۸ش سخنرانی محمدتقی فلسفی در مسجد علیه دولت منوچهر اقبال، سرآغاز انتقادات شدید علیه حکومت پهلوی بود که پس از تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سال ۱۳۴۱ش، طرح اصول شش‌گانه و برنامه رفراندوم در بهمن ۱۳۴۱ش و دستگیری امام در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ش، این اعتراضات در مسجد به اوج رسید که در بعضی موارد به ضرب و شتم و کشته شدن مردم و علما، ممانعت از رفتن به مسجد و برگزاری مراسم و نیز تعطیلی مسجد، منجر می‌شد. در سال ۱۳۵۰ش، سلسه سخنرانی‌های انتقادی در مسجد در خصوص بی‌عفتی زنان، بدرفتاری با حجاج ایرانی، اخراج ایرانیان از عراق و انزجار روحانیت از رفتار حزب بعث، خطاب به حکومت انجام شد[۴۰] که در پی آن فعالیت‌های مسجد از طرف حکومت، محدود به برگزاری مراسم ختم علی شریعتی در خرداد ۱۳۵۶ش شد. در سال ۱۳۵۷ش، پس از مراسم ختم فرزند سید محمدرضا گلپایگانی در مسجد، مردم معترض قصد تظاهرات جلوی سفارت عراق به دلیل برخورد با امام خمینی را داشتند که حکومت از آن ممانعت به عمل آورد. معماری و ساختمان مسجد سید عزیزالله به مساحت ۱۵۰۰متر مربع و در سه طبقه بنا شده است. این مسجد دارای صحن و یک شبستان اصلی در سمت جنوب، شبستان زیرزمینی سراسری در ضلع شمالی و نیز شبستان‌های کوچک‌تری در سمت شرق است. اکبر کاشی‌کار، محمد گودرزیان و احمد نجفی زنجانی مشهور به معصومی خوشنویس از هنرمندانی‌اند که در این مسجد فعالیت کرده‌اند. معماری مسجد شامل کاشی‌کاری و آیینه‌کاری، چهار ایوان و گنبد دو پوششی است که با سردر مسجد، جلوخانه، منبع آب‌سنگی، هشتی، صحن و شبستان کامل می‌گردد. بازسازی و مرمت سقف و ایوان این مسجد در زمان سید حسین بروجردی از مراجع تقلید و با حمایت او مرمت شده است. تک‌نگاری کتاب «مساجد بازار تهران در نهضت امام خمینی (تاریخ شفاهی مسجد سلطانی (امام خمینی ره)، سید عزیزالله و مسجد آذربایجانی‌ها)» در سه بخش تنظیم شده است و هر بخش اختصاص به یک مسجد دارد. این کتاب به بررسی نقش و عملکرد سه مسجد مذکور از طریق خاطرات شفاهی، اسناد و منابع مکتوب در جریان شکل‌گیری مبارزات مردمی علیه حکومت پهلوی به‌ویژه در مقاطع حساسی همچون کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش، نهضت امام خمینی و قیام پانزده خرداد، تا انقلاب اسلامی می‌پردازد.